Bilet na orbitę

Słuchając Evvolves teleportuje się na orbitę ziemską, gdzie wszechświat wydaje się być jeszcze większy a odległe błyskające punkciki na tle czarnej otchłani wydają się jaśniejsze i większe. Jeszcze gdyby w próżni rozchodził się dźwięk, to muzyka z Hang byłaby prawdopodobnie dźwiękami obracających się planet, dźwiękami dochodzącymi z Ziemi i spadających gwiazd.

Na Hang uderzy w nas typowa dla shoegaze’owych zespołów, ściana dźwięku, szumu, hałasu w postaci brudnej gitary, która wita nas już w pierwszym kawałku Emma. Nie jest to jednak neandertalski hałas, typu odkręćmy na full wzmacniacze i grajmy jak najgłośniej, tylko przyjemny hałas, z złapaną melodią wypychającą nas w refleksje.            

Na płycie doskonale słychać przestrzeń, dzięki czemu ma się wrażenie, że muzyka jest wielowymiarowa i zaczyna żyć. Spod ściany gitar wynurza się ściszony, damski, delikatny, trochę psychodeliczny wokal o podobnej estetyce jaką możemy usłyszeć w Warpaint, jednak w Gustav śpiew jest nieco ostrzejszy i oblany w ledwo słyszalną chrypkę kojarzącą się z wokalem Kasi Nosowskiej z czasów Fire!        

Vegetable Qesadilla to ballada w śród pozostałych utworów. Spowalnia krążenie dźwiękami czyściutkiej trochę psychodelicznej gitary oraz ledwo słyszalnym dziewczęcym głosem wokalistki.

Na Hang znajdziemy utwory zawieszone pomiędzy Sonic Youth, wspomnianym Warpaint, a My Bloody Valentine czy solową twórczością Gerarda Waya. 

Można rzec chciałoby się więcej, bo utworów jest tylko siedem, jednak jest to duży pozytywny wkład w polską muzykę,    w której mało takich brzmień wychodzi do szerszej świadomości słuchaczy. 

      

Gdzie posłuchać?                                                                                                                                                                                                                                       

http://evvolves.bandcamp.com/                                                                  Kabu Bayn